Logo da noite,
a festa das fadas acariña o rostro
dalgo chamado Paz.
Eu precisaría de máis dunha vida
para poder conprender
o incomprensible.
Hai vida despois vida,
pusúo unha dor na miña cabeza
que di que todo é e nada
e que alén do meu maxín
reside o corvo que devora
maxia.
No hay comentarios:
Publicar un comentario